Geschreven in april 2008
Mannen moeten minder werken en vrouwen moeten meer werken. Opnieuw proberen de FNV en vrouwenorganisaties als Women on Top ouders te dwingen hun verdeling van werk- en zorgtaken te wijzigen om mannen en vrouwen volledig gelijke carrièrekansen te bieden. De vrouwen in deze FNV denktank zijn geen afspiegeling van de vrouwelijke bevolking; ze zijn ambitieuze vrouwen die carrière hebben gemaakt of willen maken. Dit model werkt heel goed voor gezinnen waar beide ouders zich willen ontplooien op de arbeidsmarkt. Maar er zijn ook heel veel vrouwen die andere voorkeuren hebben. Uit wetenschappelijk onderzoek van Catherine Hakim lijkt ongeveer 20 procent van de vrouwen in verschillende Europese landen het liefst voor hun gezin te willen zorgen, wil ongeveer 20 procent van de vrouwen een fulltime baan en carrière maken en wil de meerderheid zorg en werk combineren. De werkelijke verdeling van arbeid en zorg wordt beïnvloed door zaken als opleiding, huidige baan, gezinssituatie, financiën, cultuur en overheidsbeleid. Omdat het hier vooral gaat om gezinnen, speelt natuurlijk ook het welzijn van de kinderen een grote rol. Ouders zullen een verdeling van werk- en zorgtaken kiezen die naar hun opvatting ook goed is voor de kinderen.
De beschikbaarheid van parttime banen in Nederland lijkt zowel mannen als vrouwen de keuzevrijheid te bieden om hun voorkeuren te realiseren. Uit recent onderzoek blijkt dat Nederlandse vrouwen zeer tevreden zijn met het aantal uren dat zij werken. In Nederland werkt slechts een kwart van de vrouwen fulltime, terwijl dat in omringende landen meestal een meerderheid is. Maar in ons land zijn de vrouwen heel blij met hun parttime baan, terwijl dat in andere Europese landen voor grote groepen vrouwen een onbereikbaar ideaal is.
Mannen werken in elk westers land veel meer dan vrouwen. En vrouwen zonder kinderen werken veel meer dan vrouwen met kinderen. Zelfs in de Scandinavische landen is de verdeling tussen vaders en moeders op de arbeidsmarkt niet gelijk: moeders werken vaker in de publieke sector dan in het bedrijfsleven, hebben een hoger ziekteverzuim, maken meer gebruik van verlofregelingen en kiezen parttime banen als die beschikbaar zijn. Uit het SCP-rapport Nederland Deeltijdland, dat eerder dit jaar is verschenen, bleek dat zowel mannen als vrouwen nog wel enkele uren willen toevoegen aan hun werkweek. Alleen mannen boven de veertig jaar zonder thuiswonende kinderen geven er de voorkeur aan hun arbeidsuren te verminderen. Om ouders te persen in een 2x4 dagen arbeidsregime moet dus veel dwang worden toegepast middels wettelijke voorschriften of fiscaal beleid.
Er zijn allerlei manieren waarop de arbeidsparticipatie binnen gezinnen gestimuleerd kan worden met behoud van hun keuzevrijheid, door bijvoorbeeld het aanbieden van schooltijdbanen, naschoolse activiteiten en –opvang, flexibele werktijden, betaald ouderschapsverlof en begeleiding van herintreders. Werkgevers mogen inderdaad meer oog hebben voor de zorgverantwoordelijkheden van hun mannelijke en vrouwelijke werknemers. Maar op een krappe arbeidsmarkt, zullen werkgevers er vanzelf achter komen dat zij hun vacatures alleen kunnen vervullen als zij luisteren naar de voorkeuren van potentiële werknemers. Iets minder utopisch idealisme en wat meer respect voor de uitkomsten van de onderhandelingen aan de keukentafel had het draagvlak voor de voorstellen van deze FNV denktank kunnen vergroten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten